Rosbiefjes... Zo noemen ze bij de spoedeisende hulp de motorrijders, die zonder beschermende kleding gevallen zijn. Er blijken er nog steeds veel rond te rijden zonder pak of handschoenen. De helm dragen ze wel, maar waarschijnlijk doen ze dat in verband met de hoogte van de sanctie van Mr. Spee. Ook ik zie ze in de zomer wel eens voorbijscheuren op hun Suzuyamakawas... de stoere mannen met hun piepkleine vriendinnetje achterop. Balancerend op één bil klampen de meisjes zich aan de piloot vast. Hoofd schuin tegen de rug geklemd, voetjes op de stepjes met de knietjes onder de oksels.... in een T-shirt! Heerlijk koel even een ritje maken. Het ultieme genot op een zwoele zomeravond.
Helaas ziet hij dat zand in de bocht niet liggen en ze gaan onderuit... met hun blote armen glijden ze over het asfalt. Gelukkig hebben ze een helm op, dus met het hoofd niets aan de hand. De ambulancebroeders schrapen de rosbiefjes van de straat en transporteren ze naar de spoedeisende hulp. Daar aangekomen heeft het dienstdoende personeel de zware taak de gehavende lichamen weer op te lappen. Maanden van revalidatie hebben ze voor de boeg, zich afvragend of het echt te warm was voor beschermende kleding.
Bij de motorspeciaalzaak werd ons verteld, dat er twee categorieën motorrijders zijn; zij die gevallen zijn en zij die nog moeten vallen. Wij hebben inmiddels beide soorten bij ons thuis. Gelukkig dragen wij wel altijd beschermende kleding! Dus niets aan de hand behalve wat blauwe plekken op lichaam en ziel.
Het motorrijden op zich, hebben ze in het ziekenhuis helemaal niets op tegen. De neuroloog vertelde uitgebreid op wat voor machine hij zelf rijdt. Tijdens het onderzoek merkte hij zelfs op dat hij dezelfde motorbroek had. Ach, het schept een band, het ijs is gebroken en je hebt een gespreksonderwerp!
Vanmiddag moesten we even voor nacontrole naar de polikliniek. Je kan immers niet voorzichtig genoeg zijn na een hoog energetisch ongeval. Vanzelfsprekend kwam het gesprek weer op motorrijden. "Je moet ze hier zien binnenkomen" zei de behandelend arts. "Zelfs met 40 kilometer per uur slijt het vel er tot het bot af". Ook vertelde hij ons, dat hij zich voortbewoog op vier wielen... "Ik mag namelijk niet motorrijden van mijn vrouw..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten